استادی ميگفت : 

” صبح ها که دکمه های لباسم را مي بندم ، به این فکر مي کنم که چه کسی آنها را باز خواهد کرد ؟

خودم یا مُرده شور ؟ “ 

دنیا همین قدر غیر قابل پیش بینی است … 

به آنهایی که دوستشان دارید ،

بي بهانه بگوييد : ” دوستت دارم … “ 

بگوييد : ” در این دنیای شلوغ ، سنجاقَت کرده ام به دلم … “ 

بگوييد : ” گاهی فرصت با هم بودنمان ، کوتاه تر از عمرِ شکوفه هاست … “ 

? ” بودن ها ” را قدر بدانيم ! 

” نبودن ها ” همين نزديكی ست … 

‌